Mijten bij konijnen en cavia's

Deze mijt zorgt ervoor dat het lijkt of uw dier roos heeft en dat de haren erg los lijken te zitten. Uw huisdier kan last hebben van jeuk, maar hoeft niet altijd, en kan zich tot bloedens toe krabben. Door de irritatie van de huid komen er veel schilfers los.

Door de schilfers onder de microscoop te onderzoeken kunnen we de diagnose makkelijk stellen.

Huidmijten of schurft zorgt ervoor dat uw dier jeuk heeft, veel jeuk. Uw huisdier krabt zichzelf net zolang tot er wondjes ontstaan. Vaak zitten deze plekken op de oren en kop, maar ook op andere plaatsten van het lichaam kunnen plekken ontstaan.

Huidmijten leven echt in huid. Ze graven gangen in de huid. Om de diagnose huidmijt te stellen moet er een afkrabsel van de huid gemaakt worden. De huid moet tot bloedens toe open geschaafd worden om zo de mijten tevoorschijn te krijgen.

Huidmijten zijn echter lastig te vinden. Als er huidmijten gevonden worden onder de microscoop, dan is het 100% zeker. Worden er geen huidmijten gevonden, dan is er vaak wel een sterke verdenking voor.

Schudt uw dier veel met de kop, krabt aan de oren tot bloedens toe of zitten er (bruine) korsten in de oren? Grote kans dat uw huisdier last heeft van oormijt.

De oormijt leeft vaak aan de binnenkant van het oor. Daar kauwt hij op de huid en boort er gaten in.  De oormijt voedt zich met bloed dat ontstaat uit de wondjes door het krabben. De uitwerpselen en slijm van de oormijt kunnen ontstekingen veroorzaken.

Bij niet tijdig ingrijpen kunnen er korsten van wel 2 cm dik ontstaan. Ook kan het trommelvlies  aangetast worden, waardoor een middenoorontsteking kan ontstaan. Dit alles is extreem pijnlijk.

Ook is oormijt is erg besmettelijk voor andere konijnen.